Το Τσάμπιονς Λιγκ είναι η μεγαλύτερη γιορτή του ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο. Ομάδες από κάθε γωνιά της «Γηραιάς Ηπείρου» ξεκινούν να αναμετρώνται κάθε Ιούλιο με έναν και μοναδικό στόχο: να «αγγίξουν» λίγη από την λάμψη της γιορτής των «αστεριών».
Από τα μέσα του 20ου αιώνα μέχρι και σήμερα, πολλές ομάδες έχουν φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης, κατακτώντας το «τρόπαιο με τα μεγάλα αυτιά». Από τη Ρεάλ Μαδρίτης, τη Μίλαν, την Μπάγερν Μονάχου, τη Λίβερπουλ, την Μπαρτσελόνα, τον Άξιαξ, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, μέχρι τη Στεάουα Βουκουρεστίου και τον Ερυθρό Άστερα. Αναρωτηθήκατε ποτέ όμως πως ξεκίνησαν όλα; Πώς αυτή η διοργάνωση, που απολαμβάνουμε κάθε Τρίτη και Τετάρτη, πήρε σάρκα και οστά και έφτασε στο σημείο που βρίσκεται σήμερα; Η απάντηση είναι: Γουλβερχάμπτον Γουόντερερς - η πρώτη ανεπίσημη πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Στις αρχές της δεκαετίας του '50, οι εθνικές ομάδες ήταν οι μόνες που συμμετείχαν και σε αγώνες εκτός συνόρων. Εκείνη την περίοδο οι Άγγλοι ήταν εκ των μεγαλύτερων ποδοσφαιρικών υπερδυνάμεων και προσπαθούσαν να το αποδείξουν με κάθε ευκαιρία. Έτσι, το 1953 η αγγλική ομοσπονδία κάλεσε την τότε αήττητη για 24 σερί παιχνίδια και χρυσή Ολυμπιονίκη Ουγγαρία. Σε ένα κατάμεστο Γουέμπλεϊ, οι Άγγλοι φίλαθλοι παρακολούθησαν την εθνική τους υπερηφάνεια να καταπατάτε, καθώς ηττήθηκαν με σκορ 6-3!
Το ματς αυτό ονομάστηκε «Αγώνας του αιώνα», με τον τότε συντάκτη του «Guardian», Πατ Γουόρντ-Τόμας, να το χαρακτηρίζει ως «πιθανότατα την καλύτερη επίδειξη επιθετικού ποδοσφαίρου που έχουμε δει ποτέ σε ένα διεθνές παιχνίδι στη Βρετανία». Ήταν μια καταστροφή για τους Άγγλους, που πρώτη φορά γνώριζαν την ήττα στο δικό τους έδαφος.
Έξι μήνες αργότερα, οι Ούγγροι τους προσκάλεσαν στη Βουδαπέστη για την άτυπη ρεβάνς. Το αποτέλεσμα αυτή την φορά ήταν ακόμα πιο ντροπιαστικό, με την αγγλική ομάδα να διασύρεται από τους Μαγυάρους με 7-1!
Μετά από δύο τόσο ταπεινωτικές ήττες, ήταν φυσικό και επόμενο το κλίμα στην ποδοσφαιρική Αγγλία να είναι βαρύ. Έτσι, η αγγλική ομοσπονδία προσπαθούσε να βρει μια λύση, ώστε να ομαλοποιηθεί λίγο η κατάσταση και να επέλθει η ψυχική ανάταση των φιλάθλων. Απευθύνθηκαν λοιπόν στην τότε πρωταθλήτρια της χώρας, Γουλβς, η οποία μόλις πριν από λίγο καιρό είχε ξεκινήσει μια σειρά από φιλικούς αγώνες κόντρα στις πρωταθλήτριες ομάδες κάθε χώρας, μεταξύ των οποίων και οι Σπαρτάκ Μόσχας και Μακάμπι Τελ-Αβίβ. Το Δεκέμβριο του 1954, ήταν η σειρά της ουγγρικής Χόνβεντ να αποδεχτεί την πρόσκληση των «Λύκων» και να μεταβεί στην Αγγλία για τη μεταξύ τους αναμέτρηση.
Ολόκληρο το έθνος είχε στραμμένη την προσοχή του σε αυτό το ματς, στις 13 του Δεκέμβρη. Αυτή ήταν η ευκαιρία των Άγγλων να αποκαταστήσουν την φήμη τους στο παγκόσμιο - ποδοσφαιρικό και μη - στερέωμα. Θεωρήθηκε τόσο σημαντικό γεγονός που το «BBC» επέλεξε να μεταδώσει ζωντανά το δεύτερο ημίχρονο, κάτι που ήταν εξαιρετικά ασυνήθιστο για την εποχή! Η Χόνβεντ είχε στην ενδεκάδα της έξι παίκτες από τους 11 που ξεκίνησαν εκείνα τα ματς της Ουγγαρίας κόντρα στην Αγγλία: Φέρεντς Πούσκας, Σάντορ Κόξις, Ζόλταν Τσίμπορ, Λάζλο Μπούνταϊ, Γιόσεφ Μπόζικ ήταν μερικά από τα μεγάλα ονόματα των «Μαγικών Ούγγρων».
Η αναμέτρηση πραγματοποιήθηκε στην ιστορική έδρα της Γουλβς, το στάδιο Μολινό. Στο πρώτο ημίχρονο της αναμέτρησης, η Χόνβεντ είχε σαφή υπεροχή και πήγε στα αποδυτήρια έχοντας το προβάδισμα με 2-0 από το 14’! Στο δεύτερο ημίχρονο όμως όλα άλλαξαν άρδην, με τον προπονητή της Γουλβς, Σταν Κούλις, να μην αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους, αλλά να δίνει εντολή στην ανάπαυλα να βρέξουν το γήπεδο, παρά το γεγονός πως ο αγωνιστικός χώρος ήταν ήδη βαρύς έπειτα από τέσσερις ημέρες συνεχούς βροχόπτωσης! Όπως ήταν αναμενόμενο, οι τεχνίτες Ούγγροι δυσκολεύτηκαν και οι Άγγλοι διεθνείς έβγαλαν τον εγωισμό τους στο γήπεδο, μετά από τις δύο ντροπιαστικές ήττες της εθνικής τους ομάδα, με τους Χάνκοκς και Σουίνμπορν (δύο τέρματα) να σκοράρουν και τη Γουλβς να φέρνει… τούμπα το ματς στο 76’, κατακτώντας τελικά τη νίκη με 3-2!
Ο συντάκτης της γαλλικής «Equipe», Γκαμπριέλ Ανό, δεν είχε πειστεί βέβαια, γράφοντας εκείνη την εποχή: «Πριν ανακηρύξουμε ανίκητη τη Γουλβς, ας πάει να παίξει στη Μόσχα ή στη Βουδαπέστη. Υπάρχουν και άλλοι σύλλογοι με διεθνή αναγνώριση όπως η Μίλαν και η Ρεάλ Μαδρίτης για παράδειγμα. Θα πρέπει να θεσπιστεί ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα συλλόγων ή έστω ένα ευρωπαϊκό, που θα έχει μεγαλύτερο νόημα και κύρος απ΄όσα τουρνουά και φιλικά παιχνίδια λαμβάνουν χώρα αυτή τη στιγμή».
Έτσι, κάπου εκεί, η ιδέα του Ανό και άλλων Γάλλων συναδέλφων του, για διεθνείς αγώνες μεταξύ συλλόγων ανά την Ευρώπη, άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά, με τη νίκη της Γουλβς να είναι αυτή που… άναψε το φυτίλι και επιτάχυνε τις διαδικασίες. Ακολούθησε ένα συνέδριο της «Uefa» το Μάρτιο του 1955 όπου τέθηκαν όλα επί τάπητος και την επόμενη σεζόν το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης ήταν γεγονός, μια διοργάνωση που συνεχίζεται περισσότερο λαμπερή από ποτέ μέχρι τις μέρες μας, 63 χρόνια αργότερα.
Εκείνο το βράδυ, στις 13 Δεκεμβρίου το 1954, στο Γουλβερχάμπτον της Αγγλίας, στα Δυτικά Μίντλαντς, ξεκίνησε ο… «πρόγονος» του γνωστού μας Τσάμπιονς Λιγκ και μέχρι σήμερα οι ανεπίσημοι «ιδρυτές» του νιώθουν υπερήφανοι που μπορούν να αυτοαποκαλούνται ως οι «πρώτοι πρωταθλητές κόσμου»…
Μένανδρος Μεριγκούνης